Στη Φύση - Δασικό Λουτρό

«Δασικό λουτρό»: Η ιαπωνική φράση για τα ευεργετικά οφέλη της βύθισης στη φύση Γιατί είναι τόσο υγιεινό να περιπλανιόμαστε σε ένα μη αστικό περιβάλλον; «Δασικό λουτρό»: Η ιαπωνική φράση για τα ευεργετικά οφέλη της βύθισης στη φύση Πρακτικές Αν κάποιος σας έλεγε ότι υπάρχει ένα «life hack» που θα μπορούσε να σας βοηθήσει να μειώσετε την αρτηριακή σας πίεση, να ηρεμήσετε τους καρδιακούς σας παλμούς, να βελτιώσετε τη διάθεσή σας και να σας δώσει αισθήματα ικανοποίησης και ευχαρίστησης από τη ζωή, θα ακολουθούσατε τη συμβουλή του; Είτε ακούγεται αληθοφανές είτε όχι, είναι αλήθεια και ονομάζεται «δασικό λουτρό» (forest bathing). Το να αφιερώνετε απλώς χρόνο από το πρόγραμμά σας για να πάτε μια βόλτα στη φύση έχει διαπιστωθεί σταθερά ότι έχει ισχυρές, αναζωογονητικές επιδράσεις στην ψυχολογία και την υγεία σας. Το «δασικό λουτρό» (shinrin-yoku), ένας όρος που επινοήθηκε από ένα ιαπωνικό υπουργείο στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έχει οριστεί ως «η επαφή με την ατμόσφαιρα του δάσους» και τα αποτελέσματά του έχουν τεκμηριωθεί από μια συνεχώς αυξανόμενη ομάδα ερευνών και επιστημονικής βιβλιογραφίας. Σύμφωνα με το περιοδικό Environmental Health and Preventive Medicine, παραμένει μεγάλη υπόθεση στην Ιαπωνία: ήδη από το 2004, ιδρύθηκε η Ένωση Θεραπευτικών Επιδράσεων των Δασών – τρία χρόνια αργότερα, ιδρύθηκε επίσης η Ιαπωνική Εταιρεία Δασικής Ιατρικής. Σήμερα, με το άγχος, την κατάθλιψη και το στρες να πλήττουν σχεδόν όλο τον κόσμο όσο ποτέ άλλοτε, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι τα δασικά λουτρά θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο και στη βελτίωση της ψυχικής μας υγείας. Στο άρθρο του Frontiers εξετάστηκαν σχεδόν 11.000 δημοσιεύσεις και περισσότερες από 150 συμπεριλήφθηκαν σε μια ανάλυση των φυσιολογικών οφελών των δασικών «λουτρών». Το περπάτημα σε φυσικό περιβάλλον συσχετίστηκε με πολλαπλούς δείκτες υγείας μειωμένου στρες, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης αρτηριακής πίεσης, του μειωμένου καρδιακού ρυθμού, της μειωμένης δραστηριότητας του νευρικού συστήματος «μάχης ή φυγής» και της αυξημένης ενεργοποίησης του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος (το οποίο είναι υπεύθυνο για τις διαδικασίες ανάπαυσης του σώματός μας). Μειώσεις της κορτιζόλης (της ορμόνης του στρες για την οποία ίσως έχετε διαβάσει) έχουν επίσης διαπιστωθεί σε ανθρώπους μετά την παραμονή τους στη φύση, σύμφωνα με ένα άρθρο του International Journal of Environmental Health Research που ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα για να συμπεριληφθεί στην ανασκόπηση του 2020. Τα πολλά πλεονεκτήματα του «λουτρού» στη φύση – που σημαίνει απλώς περπάτημα ανάμεσα στα δέντρα, ακούγοντας τους ήχους του ανέμου, των φύλλων και των πουλιών – περιλαμβάνουν και ψυχικά. Το άρθρο του Frontiers βρήκε πολυάριθμες έρευνες που υποστηρίζουν την άποψη ότι το «δασικό λουτρό» μειώνει τον «θυμό- εχθρότητα», τη «σύγχυση-απορία» την «κατάθλιψη-απογοήτευση», την «κόπωση-αδράνεια» και την «ένταση-άγχος». Οι άνθρωποι που αφιέρωναν χρόνο για να περπατήσουν στο φυσικό περιβάλλον ένιωθαν μια καταπραϋντική αίσθηση άνεσης και βελτιωμένα συναισθήματα γαλήνιας ανανέωσης. Ταυτόχρονα, ένιωθαν επίσης ενεργοποιημένοι και πιο «ζωντανοί». Μια άλλη έρευνα του 2020, που διεξήχθη στην Αλαμπάμα και δημοσιεύθηκε επίσης στο International Journal of Environmental Health Research, βρήκε ενδεχομένως τα καλύτερα αποτελέσματα από όλα: ότι οι επισκέψεις σε ένα δημόσιο πάρκο προσέφεραν σημαντική βελτίωση της υποκειμενικής ευημερίας και της ικανοποίησης από τη ζωή. Αυτές οι επισκέψεις σε πάρκα έπρεπε να διαρκέσουν περισσότερο από 20,5 λεπτά για να εξασφαλίσουν αυτά τα ισχυρά, θετικά αποτελέσματα, αν και το άρθρο του Frontiers συνοψίζει μελέτες που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι θα μπορούσατε να βιώσετε οφέλη από μόλις 10 λεπτά σε φυσικές περιοχές (και όχι σε αυτό που η μελέτη αποκάλεσε «αστικοποιημένο περιβάλλον»). Μια άλλη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για να αποκομίσει κανείς αυτά τα οφέλη, έπρεπε να περνά τουλάχιστον 120 λεπτά στη φύση κάθε εβδομάδα. Η κάθε επίσκεψη δεν χρειαζόταν να είναι ίδιας διάρκειας – μπορούσατε να συνδέσετε μερικές σύντομες επισκέψεις ή να κάνετε μια δίωρη πεζοπορία κάθε φορά. Μετά από περίπου 250 λεπτά στη φύση κάθε εβδομάδα, ωστόσο, η μελέτη αυτή διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες έφτασαν στο μέγιστο επίπεδο ωφέλειας και σημείωσε ότι περισσότερος χρόνος που δαπανήθηκε για το «δασικό λουτρό» δεν προσέφερε περαιτέρω οφέλη. Το τελευταίο ερώτημα που ίσως να θέτετε, όπως είναι λογικό, είναι πώς όλα αυτά είναι δυνατά – και πώς θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Μια έρευνα του 2020 στο περιοδικό Emotion, για την οποία αναφέρθηκε αργότερα την ίδια χρονιά η εφημερίδα New York Times, δίνει μια πιθανή απάντηση: το δέος. Με άλλα λόγια, η εμπειρία του να εκπλησσόμαστε από κάτι μεγαλύτερο από εμάς και η ικανότητα να τοποθετούμε τα δικά μας προβλήματα στο πλαίσιο κάτι τεράστιου, ισχυρού και δυσνόητου, θα μπορούσε να μας κάνει καλό. Το άρθρο του Emotion εξιστορεί μια προσπάθεια να διδάξουν τα ερευνητικά υποκείμενα – μεγαλύτερους ενήλικες – να «καλλιεργήσουν το δέος», καθώς έκαναν καθημερινά περιπάτους στην ύπαιθρο για 8 εβδομάδες. Τα υποκείμενα στην πειραματική συνθήκη ανέφεραν ότι αισθάνονταν περισσότερα θετικά συναισθήματα και μείωση των συναισθημάτων άγχους ή δυσφορίας, όσο περνούσε ο καιρός. Οι φωτογραφίες που έβγαζαν από τον εαυτό τους σε αυτούς τους «περιπάτους δέους» έδειξαν απροσδόκητα μια άλλη αλλαγή: σε αυτές τις selfies, το μέγεθος του προσώπου τους συρρικνώθηκε με την πάροδο του χρόνου, έτσι ώστε στο τέλος της μελέτης οι συμμετέχοντες απεικόνιζαν τον εαυτό τους πολύ μικρότερο σε σχέση με το περιβάλλον τους από ό,τι στην αρχή της έρευνας. Αυτό φάνηκε να υποδηλώνει, όπως πρότεινε η Gretchen Reynolds των New York Times, ότι η εμπειρία του να σχετιζόμαστε με τη φύση με δέος και κατάπληξη μπορεί να μας βοηθήσει να βάλουμε τα προβλήματά μας σε μια προοπτική, βλέποντας τον εαυτό μας ως ένα μικρό μόνο μέρος του τεράστιου, περιεκτικού περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Ίσως 20 λεπτά περπάτημα στο δάσος, με επίκεντρο τις λεπτομέρειες του φυσικού κόσμου και όχι τα προσωπικά μας προβλήματα, μπορούν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε ότι τα συναισθήματα γαλήνης και άνεσης μπορεί να είναι σταθερά και ότι τα σκαμπανεβάσματα της καθημερινότητάς μας μπορεί να είναι παροδικά. Ανεξάρτητα όμως από το πώς λειτουργεί, το «δασικό λουτρό» – το να περνάμε χρόνο μακριά από το δομημένο περιβάλλον, σε ένα τοπίο με τους δικούς του κανόνες και τη δική του αίσθηση του χρόνου – λειτουργεί σαφώς ως πολύτιμη, αξιόπιστη εκτόνωση του στρες και επιβεβαιώνει τα καλά μας συναισθήματα για τον εαυτό μας και το μέλλον μας. Πηγή:Εναλλακτικη Δράση www.psychologytoday.com/intl/blog/i-hear-you/202206/feeling-sick-tired-or-tense-try-forest-bathing

Χαρούπι!!!

Χαρούπι: ο μαγικός καρπός της Κρήτης Γνωριμία με τον μαγικό καρπό της Κρήτης που αρχίζει να είναι περιζήτητο τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας Χαρούπι: ο μαγικός καρπός της Κρήτης ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Στέλιος Παπαρδέλας Ισαβέλλα Ζαμπετάκη 27.09.2022 • 20:14 Ο Κώστας Καράτζης χρησιμοποιεί μια ράβδο και χτυπά προσεκτικά τα κλαδιά του δέντρου ώστε να πέσουν οι κερατόσχημοι λοβοί του στο δίχτυ που έχει απλώσει από κάτω. Η δουλειά αυτή θέλει ιδιαίτερη προσοχή γιατί έχει ήδη ξεκινήσει η ανθοφορία που θα δώσει το χαρούπι της επόμενης χρονιάς και οι ταξιανθίες δεν πρέπει να τραυματιστούν. Μετά από δύο με τρεις ώρες ραβδίσματος, το δίχτυ έχει γεμίσει με κοντά 100 κιλά χαρουπιού. O κ. Καράτζης έχει φυτείες χαρουπιάς γύρω από το Μελιδοχώρι του νομού Ηρακλείου, από τις οποίες και παράγει χαρουπόμελο στο πλαίσιο της οικοτεχνίας. Χαρούπι: ο μαγικός καρπός της Κρήτης-1 Καθώς περπατάμε ανάμεσα σε χαρουπόδεντρα που φύονται σε ξερικές κι απότομες πλαγιές, μου εξηγεί ότι δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά της χαρουπιάς είναι η εξαιρετική της αντοχή στην ξηρασία και η δυνατότητά της να προστατεύει το έδαφος από τη διάβρωση. Γι’ αυτό και πολλοί επιστήμονες βλέπουν πλέον το συγκεκριμένο δέντρο ως μέσο αντιπυρικής προστασίας αλλά και ως απάντηση στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής. H χαρουπιά δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα, αλλά ανταμείβει πλούσια τον καλλιεργητή όταν έρχεται η ώρα της συγκομιδής. Το μάζεμα του χαρουπιού, ανάλογα με την ποικιλία του δέντρου και το μικροκλίμα της κάθε περιοχής, ξεκινά στα μέσα Αυγούστου και ολοκληρώνεται στα τέλη Σεπτεμβρίου. Η άνοδος των προϊόντων που έχουν σαν βάση τους το χαρούπι είναι σταθερή τα τελευταία χρόνια. Η αξία του καρπού έχει τριπλασιαστεί από το 2019, ενώ η φετινή συγκομιδή έσπασε ρεκόρ εικοσαετίας. Η Κρήτη αποτελεί τη βασική περιοχή παραγωγής στην Ελλάδα όπου μερικές δεκάδες καλλιεργητές-μεταποιητές ασχολούνται με την αξιοποίησή του και στους τέσσερις νομούς του νησιού. Χαρούπι: ο μαγικός καρπός της Κρήτης-2 Ο γενετικός κώδικας του χαρουπιού Παρών στη διαδικασία της συγκομιδής είναι και ο Γιώργος Γαβαλάς, γεωπόνος που συνεργάζεται με το Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο και καταγράφει στοιχεία σχετικά με την αποδοτικότητα και τα χαρακτηριστικά του κάθε δέντρου. Σε εξέλιξη βρίσκονται άλλωστε σημαντικά ερευνητικά προγράμματα που μελετούν τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά της κρητικής χαρουπιάς. Το πιο εμβληματικό ανάμεσά τους είναι η μελέτη του γονιδιώματος που έχει αναλάβει το Πανεπιστήμιο Κρήτης και ο πρόεδρος του Τμήματος Βιολογίας, Κρίτωνας Καλαντίδης. Πρόκειται για την πρώτη ανάλυση γονιδιώματος χαρουπιάς που γίνεται παγκοσμίως και, επειδή η απαιτούμενη τεχνολογία δεν υπάρχει διαθέσιμη στην Ελλάδα, το Πανεπιστήμιο συνεργάζεται με ιδρύματα της Ολλανδίας. Η μελέτη αυτή γίνεται με σκοπό να προστατευτεί το DNA των ποικιλιών χαρουπιάς που ευδοκιμούν στην Κρήτη. Αφού λοιπόν κατοχυρωθεί ο γενετικός κώδικας που αντιστοιχεί στην συγκεκριμένη ποικιλία, δεν θα μπορεί μελλοντικά κάποια άλλη χώρα να παρουσιάσει ως δική της μια χαρουπιά κρητικής προέλευσης που τυχόν μεταφυτεύτηκε εκεί. Αν αναλογιστούμε την προστιθέμενη αξία που δίνει σε κάποια προϊόντα η ποικιλία -όπως, για παράδειγμα, το Ασύρτικο στο αμπέλι ή η Κορωνέικη στην ελιά- τότε γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή η σημασία της χαρτογράφησης αυτής. Οι πρώτες ανακοινώσεις σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας θα γίνουν στο Συμπόσιο Χαρουπιού που θα πραγματοποιηθεί στις 9 Οκτωβρίου στον παλιό Χαρουπόμυλο στο Πάνορμο Ρεθύμνου. Σε εξέλιξη βρίσκεται επίσης έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης που μελετά το χημικό αποτύπωμα της χαρουπιάς. Μέλι, ζυμαρικά, παξιμάδια Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους ενισχύεται τα τελευταία χρόνια η ζήτηση για προϊόντα χαρουπιού είναι η υψηλή τους διατροφική αξία. Το χαρούπι περιέχει τρεις φορές περισσότερο ασβέστιο απ’ ότι το γάλα και είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία. Τα συστατικά αυτά διατηρούνται στο χαρουπόμελο, το οποίο ο κ. Καράτζης παράγει ακολουθώντας τη μέθοδο της εκχύλισης των λοβών του χαρουπιού σε κρύο νερό για τρεις με τέσσερις μέρες. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται με βράσιμο σε χαμηλή θερμοκρασία ώστε να εξατμιστεί το νερό και να μείνει στο ανοξείδωτο καζάνι μόνο το «μέλι» του χαρουπιού. Ο Κώστας πειραματίστηκε με αρκετές διαφορετικές ποικιλίες χαρουπιάς μέχρι να επιλέξει αυτήν που έχει την πιο ευχάριστη γεύση. Το δικό του χαρουπόμελο, το οποίο μπορεί να καταναλωθεί είτε ωμό, είτε να ενσωματωθεί σε συνταγές ως γλυκαντικό στοιχείο, διατίθεται στην τοπική αγορά αλλά εξάγεται και σε ευρωπαϊκές χώρες. Χαρούπι: ο μαγικός καρπός της Κρήτης-3 Εξίσου δημοφιλή είναι και τα ζυμαρικά με βάση το χαρούπι. Η Ασπασία Γιακουμάκη διαθέτει το εργαστήριο παραδοσιακών ζυμαρικών Μαγγίρι στον Κάμπο του Αγίου Σύλλα, μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Ηρακλείου, και εξειδικεύεται στην παραγωγή χυλοπίτας με κρητικό χαρούπι. Πειραματίζεται επίσης και με άλλα ζυμαρικά που φτιάχνονται με τοπικές πρώτες ύλες και διαπιστώνει αυξημένη ζήτηση, κυρίως από νεότερους καταναλωτές που επιζητούν προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας. Η εταιρεία, ωστόσο, που ηγήθηκε της προβολής των προϊόντων χαρουπιού στην ελληνική αγορά είναι η Creta Carob που ιδρύθηκε το 2008 στην Αργυρούπολη Ρεθύμνου με την επιστροφή του Ηλία Μανούσακα από τον Καναδά. Εκτός από παξιμάδια χαρουπιού, μπισκότα, χαρουπόμελο και χαρουπομερέντα, η εταιρεία εξάγει πλέον αρκετούς ακόμα κωδικούς σε 35 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κορέας και της Ιαπωνίας. Ανάμεσα στις καινοτομίες της Creta Carob είναι τα προϊόντα που συνδυάζουν το αλεύρι από χαρούπι με αλεύρι από φραγκόσυκο -ένα προϊόν επίσης ψηλής διατροφικής αξίας. Το βασικό πρόβλημα που εντοπίζει ωστόσο ο κ. Μανούσακας στην αγορά είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός του χαρουπιού που εισάγεται από την Τουρκία. Χαρούπι: ο μαγικός καρπός της Κρήτης-4 Νέοι καλλιεργητές και προοπτικές αγροτουρισμού Με την τιμή αγοράς του χαρουπιού να ανεβαίνει, αυξάνεται και το ενδιαφέρον των νέων για την καλλιέργειά του. Αυτό διαπιστώνει η Κορίνα Μηλιαράκη, πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιμενίδης που ιδρύθηκε με σκοπό να προάγει το χαρούπι. Έδρα της εταιρείας είναι το Πάνορμο Ρεθύμνου όπου ένας παλιός χαρουπόμυλος που παρήγαγε χαρουπάλευρο και ζωοτροφές μέχρι το 1966 αναστηλώθηκε και λειτουργεί ως σύγχρονος χώρος τέχνης και πολιτισμού. Στο εσωτερικό του σώζονται ακόμα τα αρχικά μηχανήματα, κατασκευασμένα τη δεκαετία του ’30, τα οποία πρόκειται να μπουν σε επιδεικτική λειτουργία τον επόμενο μήνα, με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. Στις πρωτοβουλίες της εταιρείας ανήκει και η πλατφόρμα Το Χαρούπι της Κρήτης (carobofcrete.gr), με πληροφορίες και βίντεο για την ιστορία και τη διατροφική αξία του χαρουπιού. Μάλιστα, με πρωτοβουλία του Επιμενίδη, η αγροδιατροφική παράδοση του χαρουπιού της Κρήτης μπήκε στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς ενώ αντίστοιχες κινήσεις γίνονται αυτήν την περίοδο ώστε να ενταχθεί και στη διεθνή λίστα της Unesco. Η κ. Μηλιαράκη θεωρεί ότι το χαρούπι είναι ένα «παρεξηγημένο» προϊόν αφού τις δεκαετίες που πέρασαν εξαγόταν μόνο ο σπόρος του και ο υπόλοιπος καρπός χρησιμοποιούνταν ως ζωοτροφή. Αποτελεί, ωστόσο, το τρόφιμο που έσωσε την Κρήτη από τον λιμό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αφού δεν αποτελούσε προτίμηση των Γερμανών στρατιωτών. Ενδεχομένως η ταύτισή του με τις συνθήκες της πείνας και του πολέμου ήταν αυτή που έκανε τους καταναλωτές να το απαξιώσουν όταν είχαν πια και πάλι περισσότερες επιλογές στη διάθεσή τους. Σήμερα, ωστόσο, επανέρχεται στο προσκήνιο λόγω της αναγνώρισης της υψηλής του διατροφικής αξίας. Είναι αρκετοί οι νέοι καλλιεργητές που ενδιαφέρονται για το χαρούπι και στρέφονται στον Επιμενίδη, αναζητώντας καθοδήγηση σχετικά με παραμέτρους που μπορούν να κάνουν την παραγωγή πιο αποδοτική. Οι κλιματολογικές συνθήκες στην Κρήτη είναι ιδανικές για να ευδοκιμήσει η χαρουπιά ενώ υπάρχουν και αυτοφυή δέντρα, κυρίως σε ξηρά και πετρώδη εδάφη κοντά στη θάλασσα. Η Κρήτη διαθέτει άλλωστε το μεγαλύτερο φυσικό χαρουπόδασος της Ευρώπης, το οποίο βρίσκεται στα Αστερούσια όρη Ηρακλείου, κοντά στην τοποθεσία Τρεις Εκκλησιές. Η κ. Μηλιαράκη θεωρεί ότι το χαρουπόδασος αυτό μπορεί να εξελιχθεί σε έναν πόλο αγροτουρισμού και να συνδυαστεί με διαδρομές στην ενδοχώρα της Κρήτης και επισκέψεις σε οικοτέχνες-μεταποιητές που παράγουν προϊόντα με βάση το χαρούπι ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται η δημιουργία ενός επισκέψιμου Πάρκου Χαρουπιάς έκτασης 30 στρεμμάτων στον Δήμο Μυλοποτάμου. Όλα δείχνουν ότι το κρητικό χαρούπι επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και ότι τόσο η διατροφική του αξία, όσο και η αντοχή του στην ξηρασία του προσδίδουν ένα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Η Πολιτιστική Εταιρεία Επιμενίδης διοργανώνει στις 9 Οκτωβρίου στον χαρουπόμυλο στο Πάνορμο Ρεθύμνου το Συμπόσιο Χαρουπιού 2022 με στόχο την προβολή και την ευαισθητοποίηση του κοινού γύρω από το χαρούπι. Στην εκδήλωση θα γίνουν σημαντικές επιστημονικές ανακοινώσεις του Πανεπιστημίου Κρήτης σχετικά με τη μελέτη του γονιδιώματος του χαρουπιού, θα μπουν ξανά σε λειτουργία τα παλιά μηχανήματα του χαρουπόμυλου, θα φιλοξενηθούν παραγωγοί προϊόντων ενώ σεφ θα δημιουργήσουν πιάτα με βάση το χαρούπι. Πηγή : Η Καθημερινή (εφημεριδα)

ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ (ΣΑΛΒΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ

Κρήτη: Αναζητώντας το ξεχωριστό μέλι της Σαμαριάς Περπατήσαμε πέντε ώρες (!) για να επισκεφθούμε τον δυσπρόσιτο μελισσόκηπο της Σαμαριάς, όπου ο τρύγος στα τέλη κάθε Αυγούστου μοιάζει περισσότερο με προσκύνημα. Κρήτη: Αναζητώντας το ξεχωριστό μέλι της Σαμαριάς Ο Θοδωρής Βίγλης με τα μελίσσια του στο φαράγγι της Σαμαριάς. (Φωτογραφίες: Περιφέρεια Κρήτης / Γιώργος Αναστασάκης) Κείμενo: Ισαβέλλα Ζαμπετάκη 26.09.2022 • 21:40 UPD: 27.09.2022 • 14:51 Είναι περίεργο να μπαίνεις στο φαράγγι της Σαμαριάς γνωρίζοντας ότι η νύχτα θα σε βρει στο εσωτερικό του. Αυτό σκεφτόμουν όταν σταματήσαμε στο φυλάκιο εισόδου στο Ξυλόσκαλο για να δώσουμε τα στοιχεία μας στον υπεύθυνο του Εθνικού Δρυμού. «Κι εσείς για το μέλι;» μας ρώτησε, έχοντας ήδη καταγράψει τα ονόματα και άλλων πεζοπόρων που μπήκαν στο φαράγγι την προηγούμενη μέρα για να συμμετάσχουν στον τρύγο του Θοδωρή Βίγλη. Ο Θοδωρής διατηρεί μελίσσια και σε άλλα σημεία του νομού –είναι άλλωστε πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Χανίων–, αλλά ο μελισσόκηπος της Σαμαριάς είναι ξεχωριστός από πολλές απόψεις και έχει ιδιαίτερη σημασία για τον ίδιο, αφού αποτελεί τόπο γέννησης του πατέρα του. Ένας κύκλος φίλων σπεύδει κάθε τέλος Αυγούστου να τον βοηθήσει με τη διαδικασία της εξαγωγής του μελιού και η παραγωγή αυτή διατίθεται με ξεχωριστή ετικέτα σε ανθρώπους που εκτιμούν τη βιολογική του αξία. Κρήτη: Αναζητώντας το ξεχωριστό μέλι της Σαμαριάς-1 Λίγο πριν ανοίξει το μελίσσι για τον τρύγο. Τα μυστικά της σπηλιάς Μέρος της αξίας του μελιού της Σαμαριάς συνδέεται με τη μακρά πεζοπορία που προϋποθέτει η παραγωγή του. Για να φτάσεις στον μελισσόκηπο, πρέπει να περπατήσεις περίπου επτά χιλιόμετρα κατά μήκος του κεντρικού μονοπατιού και άλλα τέσσερα σε μια διακλάδωση στα ανατολικά. Τη διαδρομή αυτή ο Θοδωρής την κάνει αρκετές φορές μέσα στον χρόνο και δεν του παίρνει περισσότερο από τρεις ώρες. Εμένα, ωστόσο, μου πήρε κοντά πέντε. Τα τελευταία χιλιόμετρα μάλιστα τα περπατήσαμε με τους Χανιώτες συνοδοιπόρους μου κάτω από τον καυτό ήλιο, με τελική δοκιμασία την ανάβαση της απόκρημνης πλαγιάς ύψους εκατό μέτρων, στην κορυφή της οποίας δεσπόζει ο μελισσόκηπος. Εξίσου επιβλητική είναι η εικόνα του τοπίου από την κορυφή της πλαγιάς: κάτω της απλώνεται το χάος, ενώ ένα στενό μονοπάτι κατά μήκος του γκρεμού οδηγεί προς τη σπηλιά που αποτελεί ουσιαστικά το «στρατηγείο» του Θοδωρή. Εξαντλημένοι από τον ήλιο, επιζητούμε τη σκιά και το δροσερό νερό. Ο Θοδωρής, μαζί με μια παρέα φίλων που έχουν φτάσει από την προηγούμενη μέρα, μας υποδέχονται με το τραπέζι στρωμένο, αφού πρώτα έχουν ολοκληρώσει το πιο δύσκολο στάδιο της διαδικασίας του τρύγου: την αφαίρεση των κηρηθρών από τα μελίσσια. Καθόμαστε σε καρέκλες εκστρατείας, κούτσουρα και σκαμπό και βάζουμε στη μέση τη φασολάδα που έχουν μαγειρέψει στο γκάζι. Κάποιος έχει φέρει γραβιέρα, κάποιος άλλος ξεροτήγανα, ένας τρίτος ένα μπουκάλι με τσικουδιά και το γεύμα δεν αργεί να εξελιχθεί σε μια μικρή γιορτή. Οι βετεράνοι της ομάδας, που γνωρίζουν τι θα ακολουθήσει, σπεύδουν να βολευτούν στις σκιές των δέντρων, ώστε να προλάβουν να πάρουν έναν μεσημεριανό υπνάκο. Θα χρειαστούν όλες τους τις δυνάμεις μόλις πέσει η νύχτα και μέχρι το ξημέρωμα. Ανυπομονώντας να εξερευνήσω τον χώρο, βγαίνω από τη σπηλιά και συνεχίζω να περπατώ κατά μήκος του μονοπατιού, που καταλήγει σε έναν φυσικό εξώστη με θέα τις κάθετες πλαγιές του φαραγγιού. «Χθες το βράδυ ακούγαμε πέτρες να πέφτουν», λένε δύο νεαροί της παρέας. «Μάλλον θα περνούσαν αγρίμια. Ξέρεις, κρι κρι…» προσθέτει, για να καταλάβω κι εγώ. Κρήτη: Αναζητώντας το ξεχωριστό μέλι της Σαμαριάς-2 Οι απόκρημνες πλαγιές των Λευκών Ορέων. Η φύση των Λευκών Ορέων Συνεχίζω τη βόλτα μου ανάμεσα στις κυψέλες, παρατηρώντας τις μέλισσες που πετούν τριγύρω. Στην περιοχή ευδοκιμούν η φασκομηλιά, το θρούμπι, η μαντζουράνα, η μαλοτήρα, το άσπρο και το κόκκινο θυμάρι των Λευκών Ορέων και όλα τα άλλα ενδημικά φυτά του δρυμού. Με αυτά «δουλεύουν» οι μέλισσες. Οι έντονες ζέστες των τελευταίων χρόνων, ωστόσο, κάνουν τα πράγματα πιο δύσκολα. Έχουν αρνητική επίπτωση στην παραγωγή αλλά και στον ίδιο τον πληθυσμό των μελισσών. Όπως μου εξηγεί ο Θοδωρής, «τα σημάδια για το πώς θα πάει η κάθε χρονιά εκδηλώνονται ήδη από τον Φεβρουάριο, την εποχή που οι μέλισσες πολλαπλασιάζονται. Ξέρουν τι συνθήκες θα επικρατήσουν τους επόμενους μήνες και φροντίζουν ώστε να μη δημιουργήσουν μεγαλύτερο πληθυσμό από αυτόν που θα είναι σε θέση να συντηρήσουν. Τα τελευταία χρόνια, η αναπαραγωγή τους είναι συγκρατημένη». Λίγο πριν από το σούρουπο, ακούγονται φωνές από την κοίτη του φαραγγιού. Πρόκειται για μερικούς ακόμα φίλους του μελισσοκόμου που ήρθαν από την Αθήνα για να συμμετάσχουν στον τρύγο. Τους παρατηρώ καθώς σκαρφαλώνουν ιδρωμένοι τα απαιτητικά τελευταία μέτρα της διαδρομής. Στη σπηλιά έχουμε ήδη ανάψει τα φανάρια και στο καζάνι βράζει το κατσίκι που έφτασε ως πεσκέσι τυλιγμένο σε πάγο, για να καλύψει τις ανάγκες του δείπνου. Πριν να το καταλάβω, ο Θοδωρής και οι βοηθοί του έχουν ήδη αρχίσει να μετακινούν τις πρώτες κηρήθρες και να απομακρύνουν με ένα ειδικό εργαλείο το κερί που σφραγίζει το εξωτερικό τους. Κάποιες μέλισσες συνεχίζουν να πετούν γύρω μας, αλλά ο αριθμός και ο εκνευρισμός τους θα ήταν απαγορευτικά μεγαλύτεροι αν το ξεμέλωμα γινόταν κάτω από το φως της ημέρας. Κρήτη: Αναζητώντας το ξεχωριστό μέλι της Σαμαριάς-3 Ο νυχτερινός τρύγος Σαν ανθρώπινες μέλισσες προστίθενται στην ομάδα και οι υπόλοιποι άνδρες, αναλαμβάνοντας να τοποθετήσουν τις κηρήθρες στο εσωτερικό των μελιτοεξαγωγέων, μεγάλων κυλινδρικών μηχανημάτων φυγοκέντρησης. Η περιστροφή γινόταν μέχρι πρόσφατα με χειροκίνητη μανιβέλα, αλλά πλέον διευκολύνεται από μια γεννήτρια, που αποτελεί και τη μοναδική πηγή ηλεκτρικού ρεύματος στον μελισσόκηπο. Στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου για να δω την περιστροφή των τελάρων στο εσωτερικό τους και με κατακλύζει μια γλυκιά μυρωδιά από βότανα. Μου φαίνεται πιο αρωματική ακόμα και από το μέλι που ρέει από την κάνουλα στον πάτο του μελιτοεξαγωγέα. Η ομάδα του Θοδωρή συνεχίζει να δουλεύει για ώρες, μέχρι να αδειάσουν όλες οι κηρήθρες. Σε μια καλή χρονιά μπορεί να χρειάζονται και τρεις νύχτες για να ολοκληρωθεί ο τρύγος. Σε μια δύσκολη, όπως η περσινή, δεν χρειάστηκε περισσότερο από ένα βράδυ. Λίγο πριν από τη μία το πρωί, ακολουθώ τον Παράσκο Καστρινάκη και το φως του φακού του κατά μήκος του απόκρημνου μονοπατιού. Ο συνταξιούχος τραπεζικός είναι οικογενειακός φίλος του Θοδωρή και δίνει κάθε χρόνο το «παρών», αναλαμβάνοντας καθήκοντα μάγειρα. Σερβίρουμε σε πιάτα το φαγητό για να το πάμε στους υπολοίπους και μου μιλάει για πλούσιους τρύγους περασμένων ετών που κατέληξαν σε μεγάλο γλέντι. Υπήρξε χρονιά που επιστρατεύτηκε τετραμελές κρητικό μουσικό συγκρότημα, με τους φίλους του Θοδωρή να κουβαλάνε τα όργανα κατά μήκος του φαραγγιού. Καθώς η νύχτα προχωρά, ζωγραφίζονται στους τοίχους της σπηλιάς και κάποιες πιο σκοτεινές ιστορίες, όπως αυτή των ανταρτών που είχε φυγαδεύσει ο πατέρας του Θοδωρή στις βουνοκορφές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ώστε να γλιτώσουν από τους Γερμανούς. Όσο περισσότερα ακούω, τόσο βλέπω τον τρύγο της Σαμαριάς σαν μια ιδιότυπη μορφή προσκυνήματος. Κρήτη: Αναζητώντας το ξεχωριστό μέλι της Σαμαριάς-4 Αφαιρώντας το κερί από τις κηρήθρες.  Η μεταφορά του μελιού Λίγο πριν χαράξει η μέρα, έχει κυλήσει και η τελευταία σταγόνα μέλι από την κάνουλα του μελιτοεξαγωγέα. Την ίδια στιγμή που κάποιοι απλώνουν τους υπνόσακούς τους στη σπηλιά και στα λεία πετρώματα γύρω από αυτήν, κάποιοι άλλοι ετοιμαζόμαστε για την κατάβαση μέχρι την Αγία Ρουμέλη, ώστε να είμαστε εκεί εγκαίρως για το καράβι της επιστροφής. Παίρνω την πρωτοβουλία να ετοιμάσω καφέ, αλλά δυσκολεύομαι με τις μέλισσες που πετούν παντού τριγύρω. Όλο μου το σώμα πονά από την πεζοπορία της προηγούμενης μέρας και δεν τολμώ να σκεφτώ πώς θα πρέπει να νιώθουν οι υπόλοιποι, που πέρασαν τη νύχτα δουλεύοντας. Ανάμεσά τους κι ο Θοδωρής, ο οποίος στοιβάζει τους τενεκέδες με το μέλι δίπλα στο βίντσι που θα τους κατεβάσει μέχρι την κοίτη του φαραγγιού. Από εκεί, τη μεταφορά αναλαμβάνουν ο Άρης και ο Κίτσος, δύο μουλάρια που έχουν ήδη ξεκινήσει το πρώτο τους δρομολόγιο. Αποχαιρετάμε κι εμείς με τη σειρά μας τον Θοδωρή και ξεκινάμε το περπάτημα προς τον νότο, με την επιθυμία να προλάβουμε να ξεπλύνουμε τον ιδρώτα δύο ημερών με μια βουτιά στη θάλασσα, πριν μπούμε στο καράβι. Η διαδρομή τη δεύτερη αυτή μέρα δείχνει ευκολότερη, παρά την καταπόνηση της προηγούμενης. Στο φυλάκιο της Σαμαριάς, εκεί που κάποτε υπήρχε το ομώνυμο χωριό των πενήντα κατοίκων, οι φύλακες περιμένουν με ενδιαφέρον να τους αφηγηθούμε τα καθέκαστα του φετινού τρύγου. Κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα μαζί τους και συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε, διασχίζοντας πλέον τα ομορφότερα σημεία του φαραγγιού: τα στενά περάσματα όπου τα πετρώματα μοιάζουν με γλυπτά, με το ποτάμι να κυλά αναζωογονητικά ανάμεσά τους. Το πιο συγκινητικό σημείο της διαδρομής είναι ωστόσο η στροφή του μονοπατιού, στην οποία συναντάμε αναπάντεχα δύο μουλάρια φορτωμένα με τέσσερις τσίγκινους τενεκέδες το καθένα. Είναι ο Άρης και ο Κίτσος, κι εμείς γνωρίζουμε ακριβώς πόσος κόπος χρειάστηκε για να παραχθεί το πολύτιμο φορτίο που κουβαλούν στις πλάτες τους. Πηγή: Η Καθημερινη (εφημερίδα)

Μιλάνε τα φυτά μεταξύ τους και με το έδαφος;

 

Άραγε, τα φυτά και το έδαφος μιλάνε πραγματικά;

 Πηγή: Farmablog  -  Soil Matter (www.soilmatter.wordpress.com)

Εξαρτάται από την έννοια που δίνει ο καθένας στο λόγο, έτσι δεν είναι; Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πως τα φυτά δεν μπορούν να μιλήσουν κατά μία ευρεία έννοια, όπως για παράδειγμα δε θα μπορούσαν να απαγγείλουν ένα αρχαίο κείμενο…

Και όμως, πάλι οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πως οι ρίζες των φυτών ανταποκρίνονται στο περιβάλλον τους με πολύ συγκεκριμένους και ευφυείς τρόπους.

Για παράδειγμα, η μεταφύτευση ενός φυτού είναι σε θέση να ενθαρρύνει την ανάπτυξη των ριζών, το ελαφρύ πότισμα θα πρέπει να αποφεύγεται προς αποφυγή μιας ρηχής ριζοβολίας κ.α.

Ωστόσο, εστιάζουμε σπάνια την προσοχή μας στο «κρυμμένο μισό» του φυτού κάτω από το έδαφος.

Τείνουμε να επικεντρωθούμε σε αυτό που παράγει το φυτό για εμάς: σιτηρά, φρούτα, λαχανικά, ίνες και άνθη.

Το συμπέρασμα είναι πως τα φυτά πραγματικά μιλάνε μέσω της ανταπόκρισής τους στο εδαφικό τους περιβάλλον.

Οι ρίζες των φυτών γίνονται πολύ δραστήριες σε κάθε μεταβολή του εδαφικού τους περιβάλλοντος. Στην ουσία δεν έχουν ρόλο παθητικό ελπίζοντας ένα-δυο πρόθυμα θρεπτικά στοιχεία να εισβάλουν στο αγγειακό τους σύστημα…

Αντιθέτως, τα φυτά ξοδεύουν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους ώστε να εγκατασταθούν σε νέους εύφορους εδαφικούς χώρους και απομακρύνονται από θρεπτικά εξαντλημένες περιοχές. Είναι σε θέση να απελευθερώσουν ακόμη και χημικές ουσίες οι οποίες αυξάνουν τη διαθεσιμότητα των θρεπτικών ουσιών από μικροσκοπικά πετρώματα και σωματίδια εδάφους.

Ίσως, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως το παραπάνω παράδειγμα είναι περισσότερο μια ένδειξη αντίδρασης από την πλευρά των φυτών, παρά ένα παράδειγμα ομιλίας.

Πριν καταλήξουμε στα τελικά συμπεράσματα αυτής της συζήτησης θα ήταν ενδιαφέρον να εστιάσουμε στις αλληλεπιδράσεις των ριζικών συστημάτων των δένδρων με τα τεράστιας έκτασης υπόγεια δίκτυα συμβιωτικών οργανισμών, τις γνωστές μυκόρριζες.

Οι μυκόρριζες είναι μικροσκοπικά, λευκά και σπειροειδή σωληνάρια στο έδαφος, των οποίων ο ρόλος είναι η μεταφορά νερού και θρεπτικών συστατικών από δένδρο σε δένδρο.

Οι μυκόρριζες είναι τόσο μικροσκοπικές που μια μεμονωμένη κουταλιά της σούπας μπορεί να χωρέσει έως και 7 μίλια από αυτά τα νήματα.

Ο αριθμός των δέντρων που ενδέχεται να συνδεθούν με αυτούς τους σωλήνες αυξάνεται με την ηλικία των δέντρων.

Ένα πολύ ώριμο δέντρο βρέθηκε να συνδέεται με 47 άλλα δέντρα!

Τα δέντρα χρησιμοποιούν αυτό το υπόγειο δίκτυο ριζών και μυκήτων για να επικοινωνούν με αναμφισβήτητα εξελιγμένους τρόπους.

► Για παράδειγμα, τα δέντρα μπορούν να προειδοποιήσουν άλλα δένδρα για την εμφάνιση ασθενειών ή εντόμων μέσω χημικής σηματοδότησης.

► Κατά τη διάρκεια των μολύνσεων από σκαθάρια, νεαρά φυτά πεύκης που λαμβάνουν αυτές τις προειδοποιήσεις μέσω δικτύων μυκορριζών, θα παράγουν διαφορετικά χημικά προϊόντα από τα φυτά χωρίς μυκόρριζες. Αυτό αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσής τους.

► Η πίεση που ασκείται σε δέντρα λόγω των μεταβαλλόμενων κλιματολογικών παραμέτρων αποτελεί ακόμη ένα ενδιαφέρον παράδειγμα.

Τα στρεσαρισμένα και άρρωστα δένδρα φαίνεται να έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τον άνθρακα τους στα γειτονικά δέντρα μέσω δικτύων μυκορριζών.

Αυτός ο άνθρακας, ο οποίος διαφορετικά θα είχε χαθεί, μπορεί τώρα να ανακυκλωθεί και να χρησιμοποιηθεί για την επιβίωση ενός υγιέστερου δέντρου.

Πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο άνθρακας αυτός εκπέμπεται μερικές φορές επιλεκτικά σε νέα δέντρα καλύτερα προσαρμοσμένα στην αλλαγή του κλίματος, αντί σε δέντρα του ίδιου είδους.

Ο Simard παρομοίωσε αυτή και άλλες εξίσου συναρπαστικές αλληλεπιδράσεις του δικτύου των ριζών / μυκήτων με ένα νευρικό σύστημα ενός υπέρ-οργανισμού των δασών. 

Προφανώς και τα ποώδη φυτά τα οποία δεν είναι τόσο παλιά όσο τα δένδρα, μπορούν και επικοινωνούν μεταξύ με λιγότερο εξελιγμένους τρόπους, αλλά και αυτά σίγουρα κάτι θα έχουν να πουν.

✔  Αντιδρούν τα φυτά στο περιβάλλον τους; Σίγουρα ναι.

✔  Συζητάνε τα φυτά μεταξύ τους;

✔  Πόσο διατεθειμένοι είστε να ακούσετε και να συμμετάσχετε τελικά στις συζητήσεις τους;

Από εσάς εξαρτάται!!!

Δίκταμος, Θυμάρι και Φασκόμηλο !!!

Τα αιθέρια έλαια από τρία αρωματικά βότανα εξουδετερώνουν τον νέο κοροναϊό και μπορεί να επισπεύδουν την ανάρρωση από την ήπια νόσο που αυτός προκαλεί, σύμφωνα με μία νέα ελληνική μελέτη.

Τα τρία βότανα είναι το θυμάρι, το φασκόμηλο και το δίκταμο. Ο συνδυασμός των αιθερίων ελαίων τους (λέγεται CAPeo) δοκιμάστηκε με επιτυχία σε κυτταρικές σειρές στο εργαστήριο και σε μικρό αριθμό ασθενών.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αν τα ευρήματά τους επιβεβαιωθούν από κλινικές μελέτες, το μίγμα των αιθερίων ελαίων θα μπορούσε να αποτελέσει μία νέα επιλογή για την αντιμετώπιση της ήπιας νόσου Covid-19.

Τα ευρήματα αυτά δεν έχουν ακόμα δημοσιευθεί σε κάποια ιατρική επιθεώρηση. Ωστόσο έχουν αναρτηθεί στον διακομιστή μελετών υγείας medRxiv.

Όπως σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους, τα αιθέρια έλαια από τα τρία βότανα έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά εναντίον άλλων ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού. Ειδικότερα είχαν βρεθεί αποτελεσματικά εναντίον των ιών Α και B της ινφλουέντσας και εναντίον ορισμένων ρινοϊών (προκαλούν κρυολόγημα).

Άλλες μελέτες έχουν δείξει πως ένα διάλυμα που περιέχει τα τρία αιθέρια έλαια μαζί με  παρθένο ελαιόλαδο, είναι ασφαλές για λήψη από ανθρώπους.

Η νέα μελέτη

Στη νέα μελέτη, οι επιστήμονες εξέτασαν τις επιδράσεις του συνδυασμού CAPeo σε κύτταρα μολυσμένα με τον νέο κοροναϊό. Όπως διαπίστωσαν, ο συνδυασμός μείωνε το ιικό φορτίο στα κύτταρα κατά περισσότερο από 80%. Το αποτέλεσμα αυτό επιτυγχανόταν με δόση του CAPeo ίδια με εκείνη που είχε δοκιμαστεί στους άλλους ιούς.

Ωστόσο ο συνδυασμός ήταν αποτελεσματικός (αν και κατά 35% λιγότερο) και όταν δοκιμάστηκε στα κύτταρα σε πολύ χαμηλότερη δόση. Η δόση αυτή αντιστοιχούσε με το 1% εκείνης που χορηγείται σε ανθρώπους.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι ο συνδυασμός με τα τρία βότανα φάνηκε να δρα και προστατευτικά, Ειδικότερα, όταν τα κύτταρα καλλιεργήθηκαν με διαφορετικές συγκεντρώσεις του CAPeo δύο ώρες πριν εκτεθούν στον νέο κοροναϊό, είχαν σημαντικά μειωμένες πιθανότητες να μολυνθούν.

Και σε ανθρώπους

Στην επόμενη φάση της έρευνάς τους, οι Έλληνες ειδικοί χορήγησαν τον συνδυασμό με τα βότανα σε 17 πάσχοντες από τη λοίμωξη που προκαλεί ο κοροναϊός. Οι ασθενείς αυτοί είχαν ήπια συμπτώματα της νόσου Covid-19.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Χρήστο Λιονή, κατέγραφαν τη σοβαρότητα και τη διάρκεια των συμπτωμάτων επί 14 ημέρες. Η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία. Παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι στην ήπια Covid-19 τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν μέσα σε δύο ή το πολύ τρεις εβδομάδες. Ειδικά τα αναπνευστικά συμπτώματα συνήθως υποχωρούν εντός δεκαημέρου. Η διάρκεια των συμπτωμάτων των 17 ασθενών συγκρίθηκε με εκείνη που έχει αναφερθεί σε προγενέστερες μελέτες για ασθενείς που αναρρώνουν στο σπίτι.

Κατά την έναρξη της μελέτης, τα κύρια συμπτώματα των ασθενών ήταν πονοκέφαλος, μυαλγία, αδυναμία και πυρετός. Η χορήγηση του συνδυασμού με τα βότανα διαπιστώθηκε ότι βελτίωσε σημαντικά τα συμπτώματα αυτά, αλλά και άλλα.

Ειδικότερα, οι περισσότεροι ασθενείς που έπαιρναν CAPeo είχαν σημαντικά χαμηλότερο πυρετό σε σύγκριση με εκείνους των άλλων μελετών. Στην πραγματικότητα, οι 16 στους 17 ασθενείς που πήραν CAPeo είχαν δέκατα (θερμοκρασία κάτω από 37,5 βαθμούς Κελσίου).

Επιπλέον, εμφάνισαν με μειωμένη συχνότητα άλλα συμπτώματα, όπως γαστρεντερικά, αναπνευστικά κ.λπ. Και όταν τα εμφάνιζαν, όμως, η σοβαρότητά τους ήταν ήπια.

Η μελέτη έδειξε ακόμα ότι η πλειονότητα των συμπτωμάτων των ασθενών είχαν υποχωρήσει εντελώς μέσα στην πρώτη εβδομάδα. Ωστόσο στις μελέτες χωρίς τα βότανα, συμπτώματα όπως πονοκέφαλος και κούραση συχνά επέμεναν για 14 ημέρες ή περισσότερο.

Απαραίτητη μια τυχαιοποιημένη μελέτη

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα ευρήματά τους υποδηλώνουν πως ο συνδυασμός CAPeo διαθέτει ισχυρή αντιιϊκή και προφυλακτική δραστηριότητα εναντίον του νέου κοροναϊού.

Αν τα ευρήματά τους επαληθευτούν σε τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη κλινική μελέτη, «ο συνδυασμός CAPeo μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη προσθήκη για την πρόληψη και την θεραπεία των περιπατητικών ασθενών με ήπια Covid-19», υπογραμμίζουν στο άρθρο τους.

ΠΗΓΕΣ: News-Medical.Net, MediSite.fr - επιμέλεια Κασσιανή Τσώνη medlabnews.gr iatrikanea

Πηγή: medlabnews.gr iatrikanea https://medlabgr.blogspot.com/2021/01/elliniki-meleti-deichnei-oti-tria-botana-kalmaroun-simantika-ta-symptomata-tou-koronaiou.html#ixzz7DMtb9O9R